انسان، اگر در فلسفه رنج تفکر نماید، اسراری از عالم را در می یابد.
خدا در قرآن کریم سوره بلد می فرماید: به راستی انسان را در رنج آفریدیم.
نسبت رنج
 با ظلم پذیری با عسر و حرج؟
با سلوک عرفانی؟
با اشتداد وجودی و حرکت جوهری؟
با فایده مندی و خدمات اجتماعی؟
 با لذت و رفاه؟
 باآزمون الاهی؟
 بابندگی و طغیان؟
با تلاش و موفقیت؟
آیا رنج را می شود دوست داشت؟


إذا فكر الإنسان في فلسفة المعاناة ، فسوف يكتشف أسرار من العالم.
قال الله تعالى في القرآن الكريم ، سورة البلد: لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِي كَبَدٍ
ما نسبة المعاناة
بالظلم والمشقة؟
بالسلوك العرفانی؟
باشتداد الوجودی و الحرکة الجوهری؟
بالمرافق والخدمات الاجتماعية؟
بالسرور والازدهار؟
بالاختبار الالهي؟
بالعبودیة و الطغیان؟
بالجهد والنجاح؟
هل يمكن أن يحب المعاناة؟


If a person thinks about the philosophy of suffering, he will discover secrets from the world. God Almighty said in the Holy Qur’an, Surat Al-Balad: Indeed, We created man in a liver What is the percentage of suffering? With injustice and hardship? With customary behavior? Existential intensity and essential movement? facilities and social services? pleasure and prosperity? divine test? With slavery and tyranny? effort and success? Could he love suffering?