نگاه إجتماعی عهدنامه
سید مرتضی حسینی کمال آبادی
سخنان صادر می شوند و نوشته ها از قلم می‌آیند و در قالب‌های رنگارگ در عصر تبادل اطلاعات به سرعت عرضه می‌شوند. ولی هزار شاخصه ضرور، باید در این فرآیند مورد نظر قرار گیرد، شاخصه ی نگاه إجتماعی بدان پایه از اهمیت است که در مراحل اجتهاد، رتبه‌ای را به خود اختصاص داده و نگاه اجتماعی به فروع فقهی، برای کشف شریعت را رقم زده است.
در نگاه إجتماعی، پیرایه ها یکی پس از دیگری، بر موضوع عارض شده و آن را به موضوع دیگری تبدیل می‌کنند و این روند تا بدان پایه پیش می رود که استدلال با نگاه فردی به منظور إثبات موضوعی با نگاه اجتماعی را مغالطه می‌انگارد.
با کمال تاسف، باید گفت: بی توجهی به بار اجتماعی سخنان، در طبقه نخبه اجتماع ما، نیز دیده می‌شود. زمان زیادی نگذشته که فردی، از لحظه ولادت بزرگی سخن گفت و شد آنچه نباید می‌شد و یا دیگری برای منظوری درست، از لفظ قالتاق بهره برد و شد آنچه نباید می‌شد.
نشریه عهدنامه، یکی از تلاش‌های موفق طلاب جوان است و گستره ی خوبی را پوشش می‌دهد. نگارنده نیز در مطالعه و توصیه و توزیع آن در بین دانش پژوهان می کوشد، ولی در شماره 30 دی 93 تیتری نظر مرا به خود جلب کرد : «فتوا از قم، شلیک در پاکستان» عنوان مصاحبه با طلبه جوان پاکستانی است بی‌درنگ اقدام به مطالعه آن کردم و چشم برای رسیدن به محل سخنِ تیتر، عجله می‌کرد، اما هر چه می‌دوید بدان نمی‌رسید تا به پایان مصاحبه رسید و کاشف به عمل آمد که تیتر اصلی و فرعی مصاحبه از چند خط پایانی مصاحبه انتخاب شده است !!
گوینده، در مصاحبه برخی از علت های چالش بین مذاهب در پاکستان را تشریح کرده و با زبان بی زبانی گفته: از ماست که برماست مانند بی سوادی مداحان پاکستانی و.....
اما سخن پایانی او : « این همه درگیری در پاکستان ریشه در قم دارد» مطلق گوییش، بس عجیب است ولی با ضمیمه «افکار امام و رهبری» قدری از اطلاق آن می‌کاهد.
مشکل آنجا بیشتر می‌شود که همان جمله به گونه‌ای کوتاه تر تیتر می‌شود.
برادران گرامی، جریان غالب فقیهان قم و عموم فقهیان شیعه چه فکری دارند؟
آیا «کنگره جهانی جریان های افراطی و تکفیری از دیدگاه علمای اسلام » به تازگی در قم برگزار نشد؟
آیا برگزار کنندگان آن مراجع قم نبودند؟
باید نیمه پر لیوان را دید و مطلق سخن گفت.
نباید برای دیگران زمینه‌ی گزافه گویی فراهم آورد.
برخی از شنوندگان و خوانندگان در این زمانه عاقل نیستند بلکه در لابه لای سخنان دنبال خاستگاه منافع خود می‌گردند تا هرچند با زحمت، زمینه‌ای را بیابند و موش خود را بدواند.
ائمه أطهار علیهم السلام و شاگردان آنان ،نمادِ تقریب بین مذاهب اسلامی بوده‌اند، روا نیست خاک های ناسره ی اندک را با سره انبوه، به هم آمیزییم و مطلقا ناسره سخن بگوییم .
اگر نبود مدیریت فقیهان شیعه، در پاکستان و عراق حمام خون به پا شده بود، چالش بین مذاهب اسلامی ریشه در آنجا دارد که وعده بی حساب و کتاب بهشت به قاتل هفت شیعه می‌دهند!!!!